“Η Σύρος … είναι περίπου ο ομφαλός της Ελλάδος, η πρωτεύουσα της κομψότητας και της αρχοντιάς.
Ποιος αλήθεια θα φανταζόταν ότι θα συναντούσε τον κόσμο αυτό φυτεμένο σ’ ένα βραχονήσι του Αιγαίου!”, έγραφε ο Θεόφιλος Γκωτιέ, ο περιηγητής που επισκέφθηκε το νησί στις αρχές του 19ου αιώνα.
Ένας βράχος 86 τ.χλμ. ριγμένος στο πέλαγο! Στο κέντρο σχεδόν των Κυκλάδων.
Από το λόφο της Άνω Σύρου βλέπει κανείς “τη γειτονιά της” – ένα σωρό Κυκλαδονήσια που την τριγυρίζουν.
Σύρος όμως δεν είναι μόνο οι δύο πόλεις της. Είναι και οι πανέμορφες εξοχές, οι δαντελωτές παραλίες, τα χωριά που απλώνονται στις μικροσκοπικές πεδιάδες και είναι γνωστά στο πανελλήνιο μέσα από το τραγούδι – γεωγραφία του νησιού του αξέχαστου Μάρκου Βαμβακάρη: “θα σε πάρω να γυρίσω Φοίνικα, Παρακοπή, Γαλησσά και Ντελλαγκράτσια”.
Ελιές πού και πού, φιστικιές, εσπεριδοειδή και πολλά θερμοκήπια που μέσα σ’ αυτά οι αγρότες καλλιεργούν νόστιμα κηπευτικά.
Σ’ αυτά τα χωριά ζει ένας κόσμος ήρεμος, πολιτισμένος, γεμάτος καλοσύνη και προσήνεια. Κάθε χωριό έχει την εκκλησιά του και το ξωκλήσι του.
Καθολικό ή Ορθόδοξο.
Στους εξοχικούς κήπους ξεφυτρώνουν πεύκα και… πανέμορφες βίλες μέσα σε μια ατμόσφαιρα γαλήνης και ηρεμίας.